مثل شعرای کتاب مدرسه

همه حرفاتو از بر میدونم

قصه هایی که میخوای بگی به من

روزی صد بار تو کتابا میخونم

وقتی پای عاشقی میون بیاد

همیشه صحبت غصه و غمه

کوچولوی خوش زبون من بگو

همه حرفا چرا مثل همه؟

تو میگی بدون من دنیا برات زندون تنگه

من میگم بگو عزیزم. تو دروغاتم قشنگه

روزای اول که داغه عشقمون

واسم از فردا و پسفردا میگی

واسم از یه خونه گرم و کوچیک

واسم از بازی بچه ها میگی

ولی فردا میدونم چی پیش میاد

آخر عشقا یه جوره همیشه

همه بهانه ها مثل همه

همه عشقا یه جور تموم میشه

تو میگی بدون من دنیا برات زندون تنگه

من میگم بگو عزیزم. تو دروغاتم قشنگه

تو میگی بدون من دنیا برات زندون تنگه

من میگم بگو عزیزم. تو دروغاتم قشنگه

«کورس بابایی»

خیلی سخته که بعد از چند سال بفهمی دوست داشتنش دروغ بوده ولی بازم بگه دوست دارم.خیلی سخته وقتی میخوابی طعم واقعی مرگو بچشی ولی صبح که بیدار میشی ببینی هنوز نمردی و ی روز دیگه رو با خاطره هاش شروع کنی ولی اون دیگه پیشت نیس ولی انگار هر لحظه کنارته ولی تو پیش اون بودی و هیچوقت ندیدت.اون ی جمله میگه تا تو رو گریه بندازه و تو اونو بخندونی ولی اون یکی دیگرو خوشحال کنه خیلی سخته بهت بگه دوست دارم ولی بگه نمیخوامت.میگن با یادش باید زندگی کنی ولی تا کی خوابشو ببینیمیگن نا امید نشو آخه درد ناامیدی رو نکشیدن و چون ناامیدیو تنهاییو گریه تنهاهدیه های بود که اون بهت داده ولی تو تموم زندگی تو بهش دادی.خیلی سخته بهش دل ببندی و دلتو بشکونه تو هم میتونستی دلشو بشکونی ولی  این کارو نکردی چون خیلی دوسش داشتی.خیلی سخته بزرترین ارزوت مرگ باشه ولی اون با یار تازه رسیدش خیلی راحت زندگی کنه.بعد کل ثروتتو که عشقت بوده کاخ ارزوهاتو ی جا خراب کنه اون وقت زیر اوار بی مهریو تنهایی از فقر محبتو دوس داشتن تا آخر  عمرت زار زار گریه کنی.خیلی سخته از ترس اینکه مردم بهت نخندنو فکر نکنن که دیوونه ای نتونی درد دلتو به کسی بگی.خیلی سخته آرزوت کسی باشه ولی بفهمی هیچ ارزشی واسش نداشتی.حالا دیگه ارزوی نبودنتو میکنه. خیلی سخته وقتی یادت بیاد که حتی با شنیدن اسمش اونقدر خوشحال میشدی که دوست داشتی داد بزنی ولی حالا با دیدنش چیزی جز عذاب نصیبت نمیشه چون اون دیگه واسه تو نیس.خیلی سخته بعد چند وقت که میبینیش اشک تو چشات حلقه بزنه و اشکات فقط واسه خودت مهم باشه.خیلی سخته جرات هر کاری رو داشته باشی و اون بگه مثل کوه پشتته ولی وقتی برگردی و پشتتو نگاه کنی ببینی ی عمر پشتت به دره بوده حالا اون عشقش ی نفر دیگس اصلا تو واسش مهم نیستی اصلا رسم بازی قایم موشک زمونه اینه تو چش میزاری و من قایم میشم اما تو یکی دیگرو پیدا میکنی.خدایا!!!!همه ی این کارارو تو کردی به هرکی دل بستم تو دلمو شکوندی هرجا لونه ساختم خرابش کردی هرجا با دیدن کسی دلم ارامش میگرفت تو اضطرابو تو دلم انداختی نمیگم این کارو کردی که به غیر از خودت به کسی دل نبندمو کسی رو دوس نداشته باشم پس حالا که همه امیدم به تویه کمکـــــــــــــــــم کن***

از سوز محبت

چه خبر اهل هوس را

این آتش عشق است

نسوزد همه کس را    

خود را به که بسپارم وقتی که دلم تنگ است

پیدا نشود همدل دلها همه از سنگ است

                                           گویا در این وادی از عشق نشانی نیست

                                           گر هست یکی عاشق آلوده به صد رنگ است...

زندگی تلخ ترین خواب من است

                        خسته ام از این خواب بلند

شب عروسیه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. میگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنه هر چی منتظر شدن برنگشته، در را هم قفل کرده. داماد سروسیمه پشت در راه میره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونه می شه. مامان بابای دختره پشت در داد میزنند: مریم ، دخترم ، در را باز کن. مریم جان سالمی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه میرند تو. مریم ناز مامان بابا مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده! همه مات و مبهوت دارند به این صحنه نگاه می کنند. کنار دست مریم یه کاغذ هست، یه کاغذی که با خون یکی شده. بابای مریم میره جلو هنوزم چیزی را که میبینه باور نمی کنه، با دستایی لرزان کاغذ را بر میداره، بازش می کنه و می خونه :

سلام عزیزم. دارم برات نامه می نویسم. آخرین نامه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خط زندگیمه. کاش منو تو لباس عروسی می دیدی. مگه نه اینکه همیشه آرزوت همین بود؟! علی جان دارم میرم. دارم میرم که بدونی تا آخرش رو حرفام ایستادم. می بینی علی بازم تونستم باهات حرف بزنم.

 دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف می زنیم. ولی کاش منم حرفای تو را می شنیدم. دارم میرم چون قسم خوردم ، تو هم خوردی، یادته؟! گفتم یا تو یا مرگ، تو هم گفتی ، یادته؟! علی تو اینجا نیستی، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمیای؟! کاش بودی می دیدی مریمت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ می کنه. کاش بودی و می دیدی مریمت تا آخرش رو حرفاش موند. علی مریمت داره میره که بهت ثابت کنه دوستت داشت. حالا که چشمام دارند سیاهی میرند، حالا که همه بدنم داره می لرزه ، همه زندگیم مثل یه سریال از جلوی چشمام میگذره. روزی که نگاهم تو نگاهت گره خورد، یادته؟! روزی که دلامون لرزید، یادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یادته؟! نقشه های آیندمون، یادته؟! علی من یادمه، یادمه چطور بزرگترهامون، همونهایی که همه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یادمه روزی که بابات از خونه پرتت کرد بیرون که اگه دوستش داری تنها برو سراغش.

یادمه روزی که بابام خوابوند زیر گوشت که دیگه حق نداری اسمشو بیاری. یادته اون روز چقدر گریه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریه می کنی چشمات قشنگتر می شه! می گفتی که من بخندم. علی حالا بیا ببین چشمام به اندازه کافی قشنگ شده یا بازم گریه کنم. هنوز یادمه روزی که بابات فرستادت شهر غریب که چشمات تو چشمای من نیافته ولی نمی دونست عشق تو ، تو قلب منه نه تو چشمام. روزی که بابام ما را از شهر و دیار آواره کرد چون من دل به عشقی داده بودم که دستاش خالی بود که واسه آینده ام پول نداشت ولی نمی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نه تو دستات. دارم به قولم عمل می کنم. هنوزم رو حرفم هستم یا تو یا مرگ. پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشه. همین جا تمومش می کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمی خوام. وای علی کاش بودی می دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم میان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. می خوام ببینمت. دستم می لرزه. طرح چشمات پیشه رومه. دستمو بگیر. منم باهات میام ….

پدر مریم نامه تو دستشه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی دختر قشنگش ایستاده و گریه می کنه. سرشو بر گردوند که به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده که توی چهار چوب در یه قامت آشنا می بینه. آره پدر علی بود، اونم یه نامه تو دستشه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو تا پدر تو هم گره خورد نگاهی که خیلی حرفها توش بود. هر دو سکوت کردند و بهم نگاه کردند سکوتی که فریاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بود نامه ی پسرشو برسونه بدست مریم اومده بود که بگه پسرش به قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و مریم بسته شده. حالا دیگه دو تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یه دل داغ دیده از یه داماد نگون بخت! مابقی هر چی مونده گذر زمانه و آینده و باز هم اشتباهاتی که فرصتی واسه جبران پیدا نمی کنند...?

رد پا...

در ساحل زندگی قدم میزدم همه جا دو جای پا دیدم جای پای منو خدا"

به سخترین لحظات که رسیدم فقط یک جای پا دیدم....

گفتم خدایا مرا در لحظه های سخت رها کردی..؟؟

گفت:تورا در لحظه های سخت به دوش کشیدم.

     ************

شکسپیر...

اگر انسانها بدانندچه محدود در کنا هم هستند

نا محدود همدیگر را دوس میدارند!!  

    ***********

قدری تفکر...

خدایا خیلی وقتها که میتوانستی مچم را بگیری

دستم را گرفتی؟!

     **********

........

از خدا برگشتگان را کار چندان سخت نیست

سخت کار ما بود کز ما خدا برگشته است.

«دوستان من هرچی فکر کردم عنوانی به ذهنم نرسید شما ی عنوانی روش بذارید.مرسی»

      *******

سختی...

    سختی ها نمک زندگــــــی است !

امّا

چرا کسی نفهمید ؛

“نمــــــک” برای من که خاطراتم زخمی است ،

شور نیست

مزه ی “درد” می دهد؟؟؟

   *************

از تو....

روزهای شیرین زندگیم با تو

آرامش.این تنها چیزیست که خواسته ام از تو

صداقت. این تنها کلامیست که انتظار دارم از تو

باور میکنم که خیلی سخته

**

سخته

عاشق باشی ولی هیچکی ندونه عشق که میگن شاید همین جاست

اشکاتو زود پاک کنی کسی نفهمه

**

سخته دوسش داشته باشی ولی ندونه

سخته نگاهش بکنی ولی نخونه

**

وای که چه سخته

**

قشنگیه

تو اونو دوست داشته باشی شاید خدا خواست

**

سخته به قربونه چشاش بری تو رویا

قدم قدم گریه کنی کنار دریا

قدم قدم گریه کنی کنار دریا

**

سخته همش تو فکر باشی شاید نخوادت

خاطرهات ورق ورق بیاد به یادت

خاطرهات یکی یکی بیاد بیادت

این ترانه تقدیم روز های دلتنگیم میکنم من عاشق نیستم اما این ترانه رو خیلی دوست دارم

دلتنگ که باشی ، آدم ِ دیگری می‌شوی… خشن‌تر.. عصبی‌تر.. کلافه‌ تر و تلخ‌ تر !
و جالبتر اینکه ، با اطرافیان هم کاری نداری.. همه اش را نگه میداری و دقیقا سر کسی خالی میکنی ، که دلـتنگ اش هستی….

عشق که تعریف آن برای ما این قدر سخت است، تنها تجربه بشری است که واقعا ماندگار و حقیقی است.

عشق نیروی مخالف ترس است، اساس هر رابطه است، قلب خلاقیت است، و قدرت قدرت هاست.

عشق پیچیده ترین موضوع بین انسان هاست، منبع خوشبختی است، انرژی است که ما را به هم متصل می سازد و درون ما خانه می کند...

در نهایت عشق چیزی است که ما را به راستی میتوانیم هدیه کنیم.

در دنیای مبهم، رویایی و پوچی؛ عشق منیع حقیقت است.

بنابراین در مورد عشق خود نسبت به  یکدیگر خسیس نباشیم و سال جدید را با عشق شروع کنیم....